میخائیل سرگئیویچ گورباچفاو در 15 مارس 1990 در سومین کنگره فوق العاده نمایندگان خلق اتحاد جماهیر شوروی به عنوان رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی انتخاب شد.
در 25 دسامبر 1991، در رابطه با خاتمه وجود اتحاد جماهیر شوروی به عنوان یک نهاد دولتی، M.S. گورباچف ​​استعفای خود را از سمت ریاست جمهوری اعلام کرد و فرمانی مبنی بر واگذاری کنترل سلاح های هسته ای استراتژیک به رئیس جمهور روسیه یلتسین را امضا کرد.

در 25 دسامبر، پس از استعفای گورباچف، پرچم دولت سرخ اتحاد جماهیر شوروی در کرملین پایین کشیده شد و پرچم RSFSR برافراشته شد. اولین و آخرین رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی برای همیشه کرملین را ترک کرد.

اولین رئیس جمهور روسیه، سپس هنوز RSFSR، بوریس نیکولایویچ یلتسیندر 12 ژوئن 1991 با رای مردم انتخاب شد. B.N. یلتسین در دور اول (57.3 درصد آرا) پیروز شد.

در رابطه با پایان دوره ریاست جمهوری بوریس یلتسین، رئیس جمهور روسیه و مطابق با مقررات انتقالی قانون اساسی فدراسیون روسیه، انتخاب رئیس جمهور روسیه در تاریخ 16 ژوئن 1996 تعیین شد. . این تنها انتخابات ریاست جمهوری روسیه بود که در آن دو دور برای تعیین برنده انجام شد. انتخابات در 16 ژوئن - 3 جولای برگزار شد و با شدت رقابت رقابتی بین نامزدها مشخص شد. رقبای اصلی رئیس جمهور فعلی روسیه B. N. Yeltsin و رهبر حزب کمونیست فدراسیون روسیه G. A. Zyuganov بودند. بر اساس نتایج انتخابات، ب.ن. یلتسین 40.2 میلیون رای (53.82 درصد) را به خود اختصاص داد که بسیار جلوتر از G. A. Zyuganov که 30.1 میلیون رای (40.31 درصد) کسب کرد. 3.6 میلیون روس (4.82 درصد) علیه هر دو نامزد رأی دادند.

31 دسامبر 1999 ساعت 12:00بوریس نیکولایویچ یلتسین داوطلبانه اعمال اختیارات رئیس جمهور فدراسیون روسیه را متوقف کرد و اختیارات رئیس جمهور را به نخست وزیر ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین منتقل کرد.در 5 آوریل 2000، اولین رئیس جمهور روسیه، بوریس یلتسین، گواهینامه های خود را دریافت کرد. یک مستمری بگیر و جانباز کار

31 دسامبر 1999 ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتینسرپرست ریاست جمهوری شد.

بر اساس قانون اساسی، شورای فدراسیون روسیه 26 مارس 2000 را به عنوان تاریخ برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری تعیین کرده است.

در 26 مارس 2000، 68.74 درصد از رای دهندگان موجود در لیست های رای یا 75181071 نفر در انتخابات شرکت کردند. ولادیمیر پوتین 39 میلیون و 740 هزار و 434 رای به دست آورد که به 52.94 درصد یعنی بیش از نیمی از آرا رسید. در 5 آوریل 2000، کمیسیون مرکزی انتخابات فدراسیون روسیه تصمیم گرفت که انتخابات رئیس جمهور فدراسیون روسیه را معتبر و معتبر بداند تا پوتین ولادیمیر ولادیمیرویچ را به عنوان رئیس جمهور روسیه انتخاب کند.

یلتسین بوریس (02/01/1931 - 04/23/2007) - سیاستمدار شوروی و روسی، دولتمرد.

در سال 1991 او اولین رئیس جمهور روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شد. او اصلاحات زیادی در ساختار سیاسی و اقتصادی کشور انجام داد.

جوانان

بوریس نیکولایویچ در روستای بوتکا، منطقه اورال (منطقه Sverdlovsk فعلی) به دنیا آمد. طبق نسخه دیگری - در روستای همسایه باسمانوفسکی. والدین از دهقانان محروم بودند. پدر یلتسین تا سال 1937 در محل ساخت و ساز کانال ولگا-دون خدمت می کرد، پس از آزادی او به کار در ساخت و ساز ادامه داد. مادر خیاطی بود.

یلتسین سالهای کودکی خود را در برزنیکی، منطقه پرم گذراند. در مدرسه او یک دانش آموز موفق، رئیس بود. در همان زمان، او مشکلات رفتاری داشت، اغلب در نزاع ها شرکت می کرد. پس از هفت سال تحصیل، به دلیل درگیری با معلمی که با کودکان ظلم می کرد، از مدرسه اخراج شد. با این حال موفق شد فرصت ادامه تحصیل در دبیرستان دیگری را به دست آورد.

بوریس به دلایل نامعلومی در جوانی دو انگشت و یک فالانژ خود را از دست داد. یکی از دلایل احتمالی، ضربه ناشی از انفجار نارنجک است. به دلیل این نقص، یلتسین در ارتش خدمت نکرد. او تحصیلات عالی خود را در بخش ساخت و ساز دانشگاه پلی تکنیک Sverdlovsk دریافت کرد. او در پایان نامه خود درباره برج تلویزیون نوشت. در دوران دانشجویی به ورزش علاقه داشت، عضو تیم والیبال شهرستان بود، استاد ورزش بود.

بوریس یلتسین جوان

زندگی مهمانی

پس از فارغ التحصیلی، یلتسین به انجمن اعتماد Uraltyazhtrubstroy منصوب شد. در اینجا او در سایت های مختلف ساخت و ساز کار کرد، بعداً رئیس سایت شد. در سال 1961 او به صفوف CPSU پیوست و دو سال بعد به عنوان مهندس ارشد انتخاب شد. در سال 1966، او سمت رئیس کارخانه خانه سازی Sverdlovsk را گرفت و به مدت دو سال در آن کار کرد.

از سال 1968 ، او به کار حزبی منتقل شد و رئیس بخش ساخت و ساز در کمیته منطقه ای CPSU شد. در سال 1975 او به عنوان دبیر کمیته منطقه ای منصوب شد و در این سمت مسئولیت بخش صنعتی منطقه Sverdlovsk را بر عهده داشت. در سال 1976، قدرت واقعی بر کل منطقه در ارتباط با انتصاب او به عنوان دبیر اول کمیته منطقه ای به او می رسد.

یلتسین جوان بسیار هدفمند بود، او سعی کرد حرفه خود را توسعه دهد، او به راحتی تمام وظایف تعیین شده توسط رهبری عالی را انجام داد. او به عنوان رئیس منطقه از ساخت جاده ها، مزارع، جابجایی شهروندان از سربازخانه ها به آپارتمان ها اطمینان حاصل کرد و مجوز ساخت مترو در Sverdlovsk را دریافت کرد. سپس به یلتسین درجه نظامی سرهنگ اعطا شد.

یلتسین - رئیس کمیته منطقه ای Sverdlovsk ، دهه 1970

از سال 1358 تا 1368 معاون شورای عالی بود. از سال 1981 تا 1990 - عضو کمیته مرکزی CPSU. او در سال 1985 پس از به قدرت رسیدن ام. گورباچف ​​به پایتخت منتقل شد. در مسکو رئیس بخش ساخت و ساز کمیته مرکزی شد. در پایان سال، یلتسین به عنوان دبیر اول کمیته شهر مسکو منصوب شد. او که با اشتیاق دست به کار شد ، در صفوف رهبران پایتخت پاکسازی کرد و شخصاً بسیاری از انبارها و خرده فروشی ها را بررسی کرد. برگزاری نمایشگاه ها را سازماندهی کرد، جشن روز شهر را تعیین کرد.

او در سال 1987 در سخنرانی های خود آشکارا از رهبران حزب انتقاد کرد. این رفتار باعث واکنش شدید شد، سوال برکناری یلتسین از سمت خود مطرح شد. بوریس نیکولایویچ مجبور شد اشتباه خود را بپذیرد و عذرخواهی کند، زیرا به دلیل مشکلات قلبی در بیمارستان بستری شد. با این وجود، پست دبیر اول خود را از دست داد، اما در صفوف حزب باقی ماند.

اوایل دهه 90

در سال 1990، بوریس نیکولایویچ رئیس شورای عالی شد. در این موقعیت، او دوباره شروع به مخالفت با رهبری حزب می کند، پس از معرفی حاکمیت RSFSR، قدرت خود را افزایش می دهد. به دنبال آن، حاکمیت به جمهوری های خودمختار و برخی مناطق کشور تقسیم شد.

در سال 1991، یلتسین به عنوان رئیس جمهور RSFSR انتخاب شد. پس از کودتای GKChP در ماه اوت، گورباچف ​​عملاً قدرت را از دست داد، این قدرت به روسای جمهور جمهوری های اتحادیه واگذار شد. یلتسین حزب کمونیست را منسوخ کرد. به دنبال آن فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ایجاد CIS، استعفای گورباچف ​​انجام شد. بنابراین بوریس نیکولایویچ خود را در اوج قدرت در کشور یافت.

ب. یلتسین به عنوان رئیس جمهور RSFSR، 1991

دولت جدید، به ریاست رئیس جمهور، مجبور بود برای پرداخت بدهی ها یک سری اصلاحات («شوک درمانی») انجام دهد، از جمله: خصوصی سازی، آزادسازی قیمت ها و آزادی تجارت. این اقدامات باعث بحران شدید اقتصادی، افت سطح زندگی مردم، تورم شدید و عدم پرداخت حقوق و مزایا شد. همچنین در مناطق تلاش هایی برای جدایی از کشور صورت گرفت.

در اواخر سال 92 بحران سیاسی به وجود آمد و تلاش ناموفقی برای استیضاح رئیس جمهور صورت گرفت. در سال 1372 شورای عالی و کنگره نمایندگان خلق منحل شد. پس از آن، دادگاه قانون اساسی و شورای عالی تصمیم به برکناری یلتسین از سمت خود می گیرند. اما او قصد عقب نشینی نداشت، درگیری مسلحانه آغاز شد که در نتیجه صدها نفر کشته و زخمی شدند. به دنبال آن اصلاح قانون اساسی صورت گرفت و مجلس فدرال کار خود را آغاز کرد.

دوره دوم ریاست جمهوری

انتخابات 1996 در ابتدا در برنامه های یلتسین نبود. او به دلیل نفوذ روزافزون حزب کمونیست نظر خود را تغییر داد. به دلیل پیامدهای اصلاحات اقتصادی و درگیری چچن، محبوبیت او در بین مردم به شدت کاهش یافته است. رقیب اصلی رهبر کمونیست G. Zyuganov بود.

مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری بسیار شدید بود که به لطف آن رتبه یلتسین در حال افزایش است و او در دو دور پیروز می شود. در عین حال، او مشکلات جدی سلامتی دارد که با دقت از رای دهندگان پنهان می کند. در دوره دوم ریاست جمهوری خود، ارزش روبل را در اختیار داشت و با چچن قرارداد صلح امضا کرد. تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت.

یلتسین با جانشین خود وی. پوتین

در سالهای 1998-1999، رئیس جمهور پنج بار دولت را برکنار کرد و هر بار رؤسای جدید را منصوب کرد. آخرین نفری که منصوب شد وی. پوتین بود و همچنین جانشین یلتسین را اعلام کرد. دومای دولتی چندین بار تلاش کرد تا رئیس دولت را از سمت خود برکنار کند. در سال 1999، یلتسین استعفا داد و این را در سخنرانی سال نو خود اعلام کرد.

پس از استعفا

یلتسین پس از کنار گذاشته شدن از بازی سیاسی، برای مدت طولانی به وضعیت امور در قدرت علاقه مند بود، تا اینکه به توصیه پوتین، وزرا از دیدار رئیس جمهور سابق منصرف شدند. در سال 2000 او یک بنیاد خیریه افتتاح کرد. او با خانواده اش در خانه ایالتی نزدیک مسکو در بارویخا زندگی می کرد. از سال 1956 متاهل، دارای دو دختر و همچنین نوه ها و نوه ها بود. او عاشق گذراندن وقت با خانواده اش بود.

یلتسین پس از بازنشستگی، به کار بر روی خاطرات خود ادامه داد. او اغلب در نمایش های تئاتر، به ویژه در Sovremennik، مسابقات تنیس شرکت می کرد و بسیار مطالعه می کرد. اندکی قبل از مرگش به اردن سفر کرد. دلیل درگذشت اولین رئیس جمهور مشکل دیرینه قلبی بود. مراسم تشییع جنازه با پخش زنده از شبکه های مرکزی سیما برگزار شد.

یلتسین با خانواده

نگرش نسبت به یلتسین و اقدامات او همیشه مبهم بوده است. انتقادها عمدتاً مربوط به نوآوری های اقتصادی وی است که منجر به افول بخش اقتصادی و بدتر شدن کیفیت زندگی شده است. طرفداران یلتسین به دوران سختی که او در آن به قدرت رسید و نیاز به تصمیم گیری دشوار اشاره می کنند.

به یلتسین عنوان شهروند افتخاری مناطق کازان، سوردلوفسک و سامارا، ارمنستان، ترکمنستان اعطا شد. او صاحب جوایز بسیاری از جمله از کشورهای خارجی بود. به نام اولین رئیس جمهور روسیه:

• یکی از خیابان های مرکزی یکاترینبورگ؛
• دانشگاه فنی اورال؛
• خیابانی در روستای بوتکا، جایی که یلتسین در آن به دنیا آمد.
• کتابخانه در سن پترزبورگ؛
• دانشگاه قرقیزستان-روسیه؛
• قله کوه پامیر.

یادبودهایی برای او در یکاترینبورگ و قرقیزستان برپا شده و هفت فیلم مستند درباره زندگی او منتشر شده است.

بوریس یلتسین اولین رئیس جمهور روسیه بود. او یک رهبر قوی بود، اگرچه اشتباهات تاکتیکی زیادی در پست خود مرتکب شد. این مرد به مدت هشت سال کشور بزرگی را رهبری کرد و سعی کرد آن را از بحران خارج کند.

کار در مسکو

در سال 1968، بوریس یلتسین فعالیت حزبی خود را آغاز کرد. فارغ التحصیل دانشگاه پلی تکنیک کیروف اورال رئیس بخش ساخت و ساز شد. موفقیت در خدمات سیاسی باعث شد تا او پیشرفت سریعی در حرفه خود داشته باشد. در سال 1984 ، بوریس نیکولایویچ قبلاً عضو هیئت رئیسه شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی بود. از 1985-1987 به عنوان دبیر اول کمیته شهر مسکو CPSU خدمت کرد.

در سال 1987، در پلنوم شورای عالی، از فعالیت های رهبر فعلی میخائیل گورباچف ​​انتقاد کرد. او به سمت معاون رئیس Gosstroy تنزل یافت. در سال 1989، یلتسین معاون خلق شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی شد.

در سال 1990 او رئیس شورای عالی RSFSR شد.

انتخابات ریاست جمهوری 1991

در 17 مارس 1991 همه پرسی در اتحاد جماهیر شوروی برگزار شد. موضوع معرفی پست ریاست جمهوری و موضوع حفظ وضعیت اتحاد جماهیر شوروی در دستور کار قرار گرفت. بوریس یلتسین هدفمند و سازش ناپذیر تصمیم گرفت برای ریاست جمهوری نامزد شود. رقبای او در این رقابت، نامزد طرفدار دولت نیکلای ریژکوف و ولادیمیر ژیرینوفسکی بودند.

در 12 ژوئن 1991 اولین انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد. B. N. Yeltsin با اکثریت آرا انتخاب شد. سالهای سلطنت اولین رهبر روسیه در ابتدا قرار بود 5 سال باشد. از آنجایی که کشور در یک بحران عمیق سیاسی و اقتصادی قرار داشت، هیچ کس نمی دانست که رئیس جمهور جدید چقدر در زندگی واقعی دوام خواهد آورد. A. Rutskoy به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب شد. او و یلتسین مورد حمایت بلوک روسیه دموکراتیک بودند.

در 10 ژوئیه 1991، بوریس یلتسین سوگند یاد کرد که صادقانه و صادقانه به مردم خود خدمت کند. میخائیل گورباچف ​​رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی باقی ماند. قدرت دوگانه برای یلتسین جاه طلب مناسب نبود، اگرچه بسیاری از محققان و سیاستمداران استدلال می کنند که فروپاشی اتحادیه هدف نهایی رهبر جدید روسیه بود. شاید این یک دستور سیاسی بود که او به خوبی به آن عمل کرد.

کودتای مرداد

سالهای حکومت بی. یلتسین با ناآرامی قابل توجهی در رأس ایالت همراه بود. اعضای CPSU خواهان تغییر در رهبری نبودند و فهمیدند که با ظهور یک رهبر جدید، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و حذف آنها از قدرت دور نیست. یلتسین با انتقاد شدید از محافل نومنکلاتوری سخن گفت و بارها رهبران ارشد را به فساد متهم کرد.

گورباچف ​​و پرزیدنت یلتسین، که سال‌های حکومتش بی‌ثبات بود، سنگ بنای همکاری خود را مورد بحث قرار دادند و تصمیم گرفتند اتحاد جماهیر شوروی را از نظر سیاسی حذف کنند. برای انجام این کار، تصمیم به ایجاد یک کنفدراسیون - اتحادیه جمهوری های مستقل شوروی گرفته شد. در 20 اوت، این سند قرار بود به امضای رهبران همه جمهوری های اتحادیه برسد.

GKChP یک عملیات فعال را در 18-21 اوت 1991 آغاز کرد. در طول اقامت گورباچف ​​در کریمه، یک نهاد دولتی موقت به نام کمیته اضطراری دولتی ایجاد شد و وضعیت اضطراری در این کشور برقرار شد. این موضوع از طریق رادیو به مردم گزارش شد. نیروهای دموکرات به رهبری یلتسین و روتسکوی شروع به مقاومت در برابر رهبری قدیمی حزب کردند.

توطئه گران از حمایت ارتش و KGB برخوردار بودند. آنها چند گروه جداگانه از نیروها را برای آوردن آنها به پایتخت جمع کردند. در همین حال، یلتسین رئیس جمهور RSFSR در یک سفر کاری بود. مخالفان فروپاشی اتحادیه تصمیم گرفتند او را به محض ورود تا آنجا که ممکن است از کاخ سفید بازداشت کنند. کودتاگران دیگر تصمیم گرفتند به گورباچف ​​بروند تا او را متقاعد کنند که با فرمان خود وضعیت اضطراری ایجاد کند و از مردم درخواست کند.

در 19 آگوست، رسانه ها از استعفای ام. گورباچف ​​به دلایل سلامتی و. در باره. رئیس جمهور گنادی یانایف منصوب شد.

یلتسین و حامیانش توسط رادیو اپوزیسیون ایخو مسکوی حمایت می شدند. گروه آلفا به خانه رئیس جمهور رسید، اما هیچ دستوری مبنی بر مسدود کردن یا بازداشت آن صادر نشد، بنابراین بوریس نیکولایویچ توانست همه طرفداران خود را بسیج کند.

یلتسین به کاخ سفید می رسد و تظاهرات محلی در مسکو آغاز می شود. شهروندان عادی با تفکرات دموکراتیک سعی در مقاومت در برابر GKChP دارند. معترضان سنگفرش هایی را در میدان ایجاد کردند و سنگ فرش ها را برچیدند. تانک بدون مهمات و 10 فروند BRMD به میدان آورده شد.

در بیست و یکمین درگیری دسته جمعی شروع شد، سه شهروند کشته شدند. توطئه گران دستگیر شدند و بوریس یلتسین که سال های حکومتش از همان ابتدا پرتنش بود، حزب کمونیست چین را منحل کرد و دارایی حزب را ملی کرد. طرح کودتا شکست خورد.

در نتیجه، در دسامبر 1991، به طور مخفیانه از طرف ام. گورباچف، توافقنامه بلووژسکایا امضا شد که به اتحاد جماهیر شوروی پایان داد و جمهوری های مستقل جدیدی را به وجود آورد.

بحران سال 93

در سپتامبر 1993، همکاران سابق دعوا کردند. B. N. Yeltsin که سالهای حکومت او در دوره اولیه بسیار دشوار بود، فهمید که مخالفت در شخص معاون رئیس جمهور A. Rutskoi و شورای عالی RSFSR به هر طریق ممکن مانع اصلاحات جدید اقتصادی می شود. در این راستا، B. Yeltsin فرمانی در سال 1400 صادر کرد - در مورد انحلال نیروهای مسلح. تصمیمی در مورد انتخابات جدید مجلس فدرال گرفته شد.

طبیعتاً چنین انحصاری قدرت باعث اعتراض اعضای شورای عالی شد. طبق معمول تجهیزات به پایتخت رانده شد، مردم به خیابان ها کشیده شدند. آنها چندین بار سعی کردند رئیس جمهور را استیضاح کنند، اما یلتسین قانون را نادیده گرفت. حامیان نیروهای مسلح متفرق شدند، رهبران مخالف دستگیر شدند. در نتیجه این درگیری ها به گفته منابع مختلف حدود 200 نفر کشته و بیش از هزار نفر مجروح و زخمی شدند.

پس از پیروزی بی. یلتسین و حامیانش در روسیه، دوره انتقالی دیکتاتوری رئیس جمهور وجود داشت. تمام مقاماتی که روسیه را با اتحاد جماهیر شوروی مرتبط می کردند منحل شدند.

اصلاحات اجتماعی و اقتصادی بی. یلتسین

بسیاری از اقتصاددانان و سیاستمداران، با نگاهی به سال های حکومت یلتسین در روسیه، سیاست های او را آشفته و احمقانه می دانند. برنامه مشخصی نداشت برای چند سال اول، دولت به طور کلی در یک بحران سیاسی بود که در نهایت منجر به کودتای 1993 شد.

بسیاری از ایده‌های رئیس‌جمهور و حامیانش امیدوارکننده بود، اما در اجرای آن‌ها بر اساس سیستم انحصاری قدیمی، یلتسین به دام‌های بسیاری افتاد. در نتیجه، اصلاح دولت منجر به بحران طولانی مدت در حوزه اقتصادی، از بین رفتن سپرده های مردم و بی اعتمادی کامل به مقامات شد.

اصلاحات اصلی رئیس جمهور یلتسین:

• آزادسازی قیمت، بازار آزاد؛
• اصلاحات ارضی - انتقال زمین به دست خصوصی.
• خصوصی سازی؛
• اصلاح قدرت سیاسی

جنگ اول چچن

در سال 1991 جمهوری مستقل ایچکریا در قلمرو چچن تشکیل شد. این وضعیت برای روسیه مناسب نبود. جوخار دودایف رئیس جمهور جدید جمهوری مستقل شد. نیروهای مسلح روسیه این انتخابات را باطل اعلام کردند. پیروزی نیروهای جدایی طلب منجر به فروپاشی جمهوری چچن-اینگوش شد. اینگوشتیا تصمیم گرفت در داخل روسیه خودمختار بماند. بر اساس این میل، بوریس یلتسین، که سال‌های حکومتش با رودخانه‌های خون شسته شده بود، تصمیم گرفت در جریان درگیری اوستیایی-اینگوش در سال 1992، نیرو بفرستد. چچن در واقع یک کشور مستقل بود که توسط کسی به رسمیت شناخته نشد. در واقع جنگ داخلی در کشور در جریان بود. در سال 1994، یلتسین تصمیم به اعزام نیرو برای برقراری نظم در جمهوری خلق چچن گرفت. در نتیجه درگیری مسلحانه با استفاده از نیروهای روسی دو سال به طول انجامید.

دوره دوم ریاست جمهوری

دوره دوم ریاست جمهوری برای بی. یلتسین بسیار دشوار بود. اولاً مشکلات قلبی دائمی تأثیر گذاشت و ثانیاً کشور در آستانه بحران بود که رئیس جمهور "بیمار" قدرت مقابله با آن را نداشت. رئیس جمهور تازه منتخب روی «جوانان سیاسی» که چوبایس و نمتسوف نمایندگی می کردند، پایبند بود. اجرای فعال دوره اصلاح طلبی آنها منجر به افزایش مورد انتظار تولید ناخالص داخلی نشد، کشور با وام های چند میلیارد دلاری زندگی کرد. در سال 1998، یلتسین، که سالهای حکومتش برای دولت موفقیت آمیز نبود، شروع به جستجوی جانشینی کرد. آنها رئیس ناشناخته FSB شدند - وی. پوتین.

استعفا

در سال 1998، اقتصاد "شنی" بوریس یلتسین سقوط کرد. پیش‌فرض، افزایش قیمت، کاهش مشاغل، بی‌ثباتی کامل، تعطیلی شرکت‌های بزرگ. اقتصاد بازار مجازی نتوانست در برابر واقعیت های تلخ مقاومت کند. اولین رئیس جمهور روسیه پس از انتخاب نامزد شایسته برای پست خود و تضمین تعهد وی. پوتین به دوران پیری راحت، پس از سخنرانی برای مخاطبان تلویزیون، استعفا داد.

آتش پرتو، همه جا را گرفتار همدردی کرد
اسب تروا... دموکراسی روسی.
(ج) آندری مورای

باوریس نیکولاویچ یلتسین (1931 - 2007) - اولین رئیس جمهور فدراسیون روسیه ...
سیاستمدار و دولتمرد روسی، رئیس شورای عالی RSFSR، رهبر جنبش دموکراتیک در اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه 1980. یک رهبر کاریزماتیک که سهمش در تاریخ روسیه هنوز مبهم است. علاوه بر این، یک بیوگرافی کوتاه، بیانیه های واضح و سایر لمس های پرتره ...

بوریس یلتسین در 1 فوریه 1931 در روستا به دنیا آمد. بوتکا از منطقه Sverdlovsk در یک خانواده دهقانی معمولی. پدرش، نیکولای ایگناتیویچ یلتسین (سازنده)، سرکوب شد. او دوران محکومیت خود را در ساخت کانال ولگا-دون گذراند.

بوریس در مدرسه خوب درس می‌خواند، رئیس کلاس بود، اما از رفتارش شکایت داشت، خصمانه بود. پس از فارغ التحصیلی از کلاس هفتم، یلتسین علیه معلم کلاس صحبت کرد که بچه ها را کتک زد و آنها را مجبور کرد در خانه او کار کنند. به همین دلیل از مدرسه اخراج شد، اما به کمیته حزب شهر روی آورد و تحصیلات خود را در مدرسه دیگری ادامه داد.

در عکس دسته جمعی، یلتسین از سمت راست دوم است.

در دست چپ، یلتسین دو انگشت و فالانژ سوم نداشت. به گفته یلتسین، او آنها را در نتیجه انفجار نارنجکی از دست داد که سعی کرد آن را باز کند. نارنجک عجیب بود، اما به دلیل نداشتن انگشت، یلتسین در ارتش خدمت نکرد.

پس از پایان مدرسه وارد موسسه پلی تکنیک اورال شد که در سال 1955 با موفقیت فارغ التحصیل شد. بلافاصله پس از فارغ التحصیلی در سازمان های مختلف ساختمانی مشغول به کار شد.

یلتسین با همسرش ناینا.

در سال 1963، او سمت مهندس ارشد و سپس رئیس کارخانه خانه سازی Sverdlovsk را دریافت کرد.

فعالیت های حزبی و سیاسی یلتسین در سال 1968 آغاز شد، زمانی که او به حزب پیوست و به کارهای مختلف حزبی مشغول بود. در سال 1976 ، یلتسین اولین دبیر کمیته منطقه ای Sverdlovsk شد و از سال 1981 - عضو کمیته مرکزی CPSU. شوک ساخته شده خانه - خروشچف، قبل از برنامه. او اجرای تصمیم دفتر سیاسی در مورد تخریب خانه ایپاتیف (محل اعدام خانواده سلطنتی در سال 1918) را سازماندهی کرد که توسط سلف او یا. پی ریابوف انجام نشد.

پرسترویکا که آغاز شده بود، نه تنها کار سیاسی یلتسین را متوقف نکرد، بلکه برعکس، آن را تسریع کرد.

در سال 1985 ، او رئیس بخش ساخت و ساز کمیته مرکزی CPSU و دبیر اول کمیته شهر مسکو CPSU شد و قبلاً در سال 1986 - یکی از اعضای نامزد دفتر سیاسی. یلتسین در دوران تصدی خود به عنوان رئیس حزب پایتخت، به عنوان یک دموکرات مشهور شد که به شدت از آرمان های سیاسی خود دفاع می کرد و اغلب از سیستم موجود انتقاد می کرد.

بنابراین، در سال 1987، در پلنوم اکتبر CPSU، یلتسین به شدت در مورد کار دفتر سیاسی و شخص میخائیل گورباچف ​​صحبت کرد. یلتسین به دلیل انتقاداتش از سمت خود برکنار شد و از دفتر سیاسی برکنار شد، اما فعالیت سیاسی را رد نکرد. در کتاب ها و زندگی نامه ها نوشته شده است که تا پایان دهه 80، یلتسین به دلیل انتقاد شدید خود از سیستم در ننگ بود. اما این بسیار اغراق آمیز است و به زندگی نامه او در دوران ریاست جمهوری اضافه شده است.

با این حال، به لطف میل او به قدرت و دموکراسی بود که در اواخر دهه 1980 یلتسین در راس جنبش دموکراتیک قرار گرفت. او به موقع فهمید که کشور در آینده چه مسیری اجتناب ناپذیر خواهد داشت. در سال 1989 به عضویت کنگره نمایندگان خلق اتحاد جماهیر شوروی انتخاب شد و بعداً به عضویت شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی درآمد. در مارس 1990، یلتسین رئیس شورای عالی RSFSR شد.

در اوایل دهه 1990، یلتسین تلاش کرد یک سری اصلاحات اقتصادی و سیاسی را که مدتها برای خروج کشور از بحران به تعویق افتاده بود، اجرا کند، اما با موانع جدی رهبری اتحاد جماهیر شوروی روبرو شد. نه تنها روابط بین اتحاد جماهیر شوروی و RSFSR بدتر شد، بلکه روابط بین یلتسین و گورباچف ​​نیز بدتر شد.

در سال 1990، یلتسین حزب را ترک کرد و در 12 ژوئن به عنوان رئیس جمهور فدراسیون روسیه انتخاب شد. کودتای آگوست متعاقب آن و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی فقط موقعیت یلتسین را تقویت کرد که رئیس یک کشور جدید - فدراسیون روسیه شد.

"تا جایی که می توانید حاکمیت را بپذیرید. من نمی خواهم ... ترمزی برای توسعه هویت ملی هر جمهوری باشم."ب. یلتسین.

AT 1991 برای اولین بار در تاریخ، انتخابات ریاست جمهوری در روسیه برگزار شد و بوریس نیکولایویچ یلتسین به عنوان رئیس جمهور RSFSR انتخاب شد.

از سال 1992، یلتسین دوباره شروع به انجام اصلاحات سیاسی و اقتصادی کرد، این بار بدون هیچ مانعی. با این حال، تعدادی از اصلاحات نتیجه مطلوب را به همراه نداشت و درگیری داخلی بین قوه مقننه و مجریه در دولت به بلوغ رسیده است. بحران در کشور تشدید شد، دولت نتوانست موافقت کند، قانون اساسی جدید هنوز در حال توسعه بود و جنجال های زیادی ایجاد کرد. در نتیجه این امر منجر به برگزاری شورایی در سال 93 در مورد مسائل اعتماد به رئیس جمهور و شورای عالی شد که با حوادث تلخی به پایان رسید.

ما در حال تغییر ساختار در مسکو هستیم که مکان کافی در زندان ها برای هرکسی که می خواهیم زندانی کنیم وجود ندارد." ب. یلتسین

در نتیجه شورا، یلتسین در قدرت باقی ماند، کشور به حرکت در مسیری که او ترسیم کرده بود ادامه داد، اما تمام شوراها منحل شدند. رویدادهایی که برای متفرق کردن شوروی انجام شد، کودتای اکتبر نامیده شد.

"اگر قیمت ها غیرقابل کنترل شود، بیش از سه یا چهار برابر بیشتر شود، من خودم را روی ریل می گذارم." ب. یلتسین. دراز نکش...

در دسامبر 1993، قانون اساسی جدید تصویب شد، RSFSR به یک جمهوری از نوع ریاست جمهوری تبدیل شد. یلتسین هنوز قابل اعتماد بود، اما احساسات جدایی طلبانه در داخل کشور رو به افزایش بود.

او با الکل مشکل بزرگی داشت.

او در عرصه بین المللی و همچنین از سیاست دولتی که رهبری می کرد شرمنده بود.

"من و کول سه بار همدیگر را دیدیم. این عشق یک مرد است" . ب. یلتسین.

گروه نیروهای غربی متفرق شد، نیروها در زمان رکورد به میدان باز عقب نشینی شدند که تاریخ از آن خبر نداشت. کارشناسان در غرب متقاعد شده بودند که خارج کردن چنین گروهی در چنین چارچوب زمانی غیرممکن است. ارتش این کار را کرد.

افسوس که ویژگی های رهبری یلتسین بیشتر و بیشتر در یک لیوان غرق می شد.

"بیل، ما رقیب نیستیم - ما دوستان هستیم." ب. یلتسین

یلتسین در سفر به ایالات متحده با رئیس جمهور کلینتون.

دیکتاتوری یلتسین در روسیه نبوده و نخواهد بود و من اجازه دیکتاتوری های دیگر را نخواهم داد.ب. یلتسین

جنگ چچن، همراه با نارضایتی فزاینده در داخل دولت، به شدت به رتبه یلتسین ضربه زد، اما این امر مانع از آن نشد که او بخواهد برای دومین دوره ریاست جمهوری در سال 1996 نامزد شود.

با وجود شکاف فزاینده در قدرت عالی و تیم خود، یلتسین همچنان رئیس جمهور شد.

در دوره دوم ریاست جمهوری خود، نفوذ یلتسین بر اوضاع سیاسی و اقتصادی کشور ضعیف شد، او موقعیت های خود را از دست داد.

"خب، نگاه کنید، روسیه به سادگی بدشانس است. پیتر اول اصلاحات را کامل نکرد، کاترین دوم اصلاحات را کامل نکرد، الکساندر دوم اصلاحات را کامل نکرد، استولیپین اصلاحات را کامل نکرد. من باید اصلاحات را کامل کنم..."ب. یلتسین.

رقمی که او خود را در آن قرار داده است قابل توجه است، اما خوشبختانه اصلاحات را نیز کامل نکرده است.

بحران و نکول دیگری در کشور رخ داد، حکومت یلتسین دیگر ثباتی را که قبلا داشت نشان نمی داد. رتبه رئیس جمهور کمتر و کمتر می شد و با آن وضعیت سلامت بوریس نیکولایویچ بدتر می شد.

در سال 1999، یلتسین ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین را به عنوان سرپرست نخست‌وزیر منصوب کرد و در پایان سال در سخنرانی سال نو خود استعفا داد. IMHO، این تنها چیزی است که می توان به عنوان امتیاز از فعالیت های او به عنوان رئیس جمهور در دوره دوم ریاست جمهوری به او اضافه کرد.

یکی از دستاوردهای اصلی یلتسین در حرفه سیاسی خود، جدایی RSFSR (روسیه) از اتحاد جماهیر شوروی و تبدیل آن به یک کشور دموکراتیک با رئیس جمهور بود. به عنوان رئیس جمهور، یلتسین یک سری اصلاحات را برای خارج کردن کشور از بحران انجام داد، اما ناموفق بود، اما مسئولیت این امر بر عهده همه اطرافیان است - از چوبایس برای، تا گیدار برای فروپاشی اقتصاد ... و یلتسین در حاشیه است، همه با لباس سفید، با یک لیوان آب آتش. شخصیت یلتسین و فعالیت های او امروز به طور مبهم ارزیابی می شود.

در یکاترینبورگ (محلی که او فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد) مرکز یلتسین برپا شد. در 25 نوامبر 2015 افتتاح شد. اگر مواد مرکز را باور کنید، این بوریس یلتسین بود که نور دموکراسی و آزادی را به روسیه آورد و بردگی را شکست داد و به پرتوی از نور در تاریخ ناامیدانه هزار ساله روسیه تبدیل شد...

ناینا یلتسیرنا از همسرش و مبارزه دشوار او برای آزادی ملت ها می گوید.

اما با قضاوت بر اساس بنای یادبود او ، همه با این موافق نیستند ...

• بوریس نیکولایویچ یلتسین در 1 فوریه 1931 در روستای بوتکا، ناحیه تالیتسکی، منطقه Sverdlovsk به دنیا آمد.
• پدر یلتسین، نیکولای ایگناتیویچ، نجار بود. در سال های سرکوب، چندین ماه را به دلیل تبلیغات ضد شوروی در زندان گذراند.
• نام مادر یلتسین کلودیا واسیلیونا (نام دختر استاریگین) بود. او دو فرزند به دنیا آورد که بوریس بزرگترین آنها بود.
• در دبیرستان، بوریس یلتسین با موفقیت تحصیل کرد، اما پس از کلاس هفتم او به دلیل رفتار اخراج شد. پس از آن، رئیس جمهور آینده به سرعت بهبود می یابد و تحصیلات کامل مدرسه را دریافت می کند.
• یلتسین به دلایل بهداشتی وارد ارتش نمی شود: به دلیل آسیب دیدگی در دوران کودکی، دو انگشت خود را از دست داد.
• 1955 - یلتسین از بخش ساخت و ساز موسسه پلی تکنیک اورال فارغ التحصیل شد. سانتی متر. کیروف با مدرک مهندسی عمران. پس از فارغ التحصیلی، او به عنوان یک سرکارگر معمولی شروع به کار کرد و طی سال های بعد از نردبان شغلی به سمت رئیس Sverdlovsk DSK رفت.
• 1956 - بوریس یلتسین با همکلاسی خود ناینا یوسفونا جیرینا ازدواج کرد.
• 1957 - النا دختر یلتسین به دنیا آمد.
• 1960 - دختر دوم یلتسین تاتیانا به دنیا آمد.
• 1961 - بوریس نیکولایویچ به CPSU پیوست.
• 1968 - آغاز کار حزب. یلتسین رئیس بخش ساخت و ساز کمیته منطقه ای Sverdlovsk CPSU می شود.
• 1975 - پست دبیر کمیته منطقه ای Sverdlovsk CPSU، منطقه مسئولیت - توسعه صنعتی منطقه.
• 1981 - در کنگره XXVI ، بوریس یلتسین به عنوان عضو کمیته مرکزی CPSU انتخاب شد. تا سال 1990 این سمت را بر عهده داشت. در همان سال، او ریاست بخش ساخت و ساز کمیته مرکزی CPSU را بر عهده گرفت.
• 1976 - 1985 - دبیر اول کمیته منطقه ای Sverdlovsk CPSU.
• 1978 - 1989 - معاون شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی (عضو شورای اتحادیه).
• 1979 - اکاترینا بزرگترین نوه بوریس یلتسین متولد شد.
• 1981 - تولد یک نوه که نام و نام خانوادگی پدربزرگش داده شده است. این خواسته بوریس نیکولایویچ است که پسری ندارد، بنابراین خطر وقفه در خانواده وجود دارد.
• 1983 - تولد نوه ماریا.
• 1984 - 1985، 1986 - 1988 - یلتسین عضو هیئت رئیسه شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی بود.
• ژوئن 1985 - انتقال به کار در مسکو به عنوان دبیر کمیته مرکزی CPSU برای ساخت و ساز.
• دسامبر 1985 - نوامبر 1987 - دبیر اول کمیته شهر مسکو CPSU.
• اکتبر 1987 - پلنوم اکتبر کمیته مرکزی که در آن بوریس یلتسین با انتقاد شدید از رهبری حزب و شخصاً M.S. گورباچف پلنوم سخنرانی یلتسین را محکوم کرد و اندکی پس از آن، بوریس نیکولایویچ از سمت دبیر اول کمیته حزب شهر مسکو با انتقال به سمت پایین تر معاون رئیس گوستروی برکنار شد.
• مارس 1989 - انتخاب به عنوان معاون خلق اتحاد جماهیر شوروی.
• ژوئن 1989 - دسامبر 1990 - عضویت در شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی.
• مارس 1990 - بوریس یلتسین به عنوان معاون مردمی RSFSR انتخاب شد.
• جولای همان سال - یلتسین به عنوان رئیس شورای عالی RSFSR انتخاب شد، در همان زمان او حزب را ترک کرد.
• 12 ژوئن 1991 - رئیس جمهور RSFSR انتخاب شد.
• اوت همان سال - رویارویی هواداران یلتسین و کمیته اضطراری دولتی. ممنوعیت فعالیت های CPSU.
• 19 آگوست 1991 - سخنرانی معروف بوریس یلتسین که از تانک ارائه شد. فرمانی قرائت شد که GKChP را غیرقانونی اعلام کرد. پیروزی بر کودتا و ممنوعیت نهایی فعالیت های CPSU.
• 12 نوامبر 1991 - به بوریس نیکولایویچ مدال دموکراسی که توسط انجمن بین المللی مشاوران سیاسی تأسیس شده بود اهدا شد.
• دسامبر 1991 - اتحاد جماهیر شوروی رسماً وجود ندارد. در Belovezhskaya Pushcha، بوریس یلتسین، لئونید کراوچوک (رئیس اوکراین) و استانیسلاو شوشکویچ (رئیس بلاروس) توافق نامه ای را در مورد ایجاد کشورهای مشترک المنافع امضا می کنند. میخائیل گورباچف ​​رئیس جمهور شوروی استعفا داد.
• 1992 - 1993 - با حمایت رئیس جمهور، خصوصی سازی در روسیه انجام شد، اصلاحات اقتصادی آغاز شد.
• سپتامبر-اکتبر 1993 - رویارویی بین بوریس یلتسین و شورای عالی که منجر به انحلال پارلمان شد. اوج ناآرامی در مسکو در 3-4 اکتبر می افتد، هواداران شورای عالی مرکز تلویزیون را تسخیر کردند، اوضاع با کمک تانک ها تحت کنترل است.
• 1995 - تولد جوانترین نوه بوریس یلتسین تاتیانا.
• 1994 - 1996 - اولین جنگ چچن، تعداد زیادی قربانی در میان مردم غیرنظامی، پرسنل نظامی و افسران اجرای قانون.
• مه 1996 - بوریس یلتسین در Khasavyurt دستور خروج نیروها از چچن را امضا کرد که باید به معنای پایان اولین جنگ چچن باشد.
• در همان سال - دوره اول ریاست جمهوری بوریس یلتسین به پایان می رسد، او برای حق ماندن برای دوره دوم وارد مبارزات انتخاباتی می شود. بیش از یک میلیون و 300 هزار امضا در حمایت از آن ارسال شده است. این کمپین با شعار "رای یا باخت" برگزار می شود. در 16 ژوئن، یلتسین در دور اول 35.28 درصد آرا را به دست آورد. اکنون رقیب اصلی او در انتخابات کمونیست G.A. زیوگانف. در 3 جولای، دور دوم برگزار می شود، نتیجه 53.82 درصد آرا است. بوریس نیکولاویچ یلتسین برای دومین بار به عنوان رئیس جمهور فدراسیون روسیه انتخاب شد.
• 5 نوامبر 1996 - یلتسین تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر قرار گرفت.
• 1998 - 1999 - نکول، بحران دولتی. یلتسین در مدت کوتاهی جایگزین ویکتور چرنومیردین، سرگئی کرینکو، یوگنی پریماکوف و سرگئی استپاشین به عنوان نخست وزیر شد.
• آگوست 1999 - ولادیمیر پوتین دبیر شورای امنیت به عنوان سرپرست نخست وزیر فدراسیون روسیه منصوب شد.
• 31 دسامبر 1999 - بوریس یلتسین در یک سخنرانی سال نو به روس ها استعفای زودهنگام اختیارات ریاست جمهوری خود را اعلام کرد. نخست وزیر V.V. پوتین دومی تضمین امنیت کامل را برای یلتسین بازنشسته و خانواده اش فراهم می کند.
• پس از استعفا، بوریس نیکولایویچ با خانواده خود در بارویخا زندگی می کند.
• 23 آوریل 2007 بوریس نیکولایویچ یلتسین بر اثر ایست قلبی در بیمارستان مرکزی بالینی مسکو درگذشت. او در قبرستان نوودویچی به خاک سپرده شد.