طرح های تقویت فونداسیون نواری

10.04.2021

آرماتور یک میله فولادی از پروفیل صاف یا آجدار است. بیشترین قطرهای استفاده شده از 6 تا 32 میلی متر است.

در حین کار ، فونداسیون دائماً تحت بارهای مختلفی قرار می گیرد ، به عنوان مثال ، از وزن خود خانه یا حرکات مختلف زمین ، از جمله به دلیل نیروهای یخ زدگی. به روشی ساده شده، قسمت پایینی نوار فونداسیون عمدتاً بار کششی و قسمت بالایی بار فشاری را تجربه می کند.

از آنجایی که مقاومت بتن در برابر فشار 50 برابر بیشتر از کشش است و

برعکس، آرماتور فولادی قادر به جذب بارهای کششی بزرگ است، می توان نتیجه گرفت که تقویت قسمت زیرین فونداسیون نوار ضروری است. در عین حال، باید از نیروهای یخ زدگی آگاه بود که نیروی بالابر آن می تواند از وزن خانه بیشتر باشد و باعث ایجاد کشش در قسمت بالایی فونداسیون نواری شود.

بنابراین لازم است قسمت های زیرین و بالایی پی نواری تقویت شود. در واقع بتن با کمک آرماتور به ماده جدیدی تبدیل می شود - بتن مسلح که قادر به تحمل بارهای کششی و فشاری است. تقویت قسمت میانی پایه نوار منطقی نیست، زیرا عملاً بار را تجربه نمی کند.

شکل یک طرح تقریبی برای تقویت پایه نواری را نشان می دهد.

طبقات طولی آرماتور در قسمت های بالایی و پایینی فونداسیون قرار دارند، زیرا همراه با بتن بارهای فشاری و کششی اصلی را که در امتداد محور طولی فونداسیون عمل می کنند، درک می کنند. در صورت لزوم، در صورت نیاز در حین محاسبه، می توانید ردیف های اضافی را نصب کنید. آرماتور کلاس AIII به صورت طولی استفاده می شود که یک پروفیل گرد است که معمولاً از 10 تا 16 میلی متر قطر دارد و دارای دو دنده طولی و برآمدگی های عرضی است که در امتداد یک مارپیچ سه راه اندازی قرار دارند.

اگر ارتفاع فونداسیون بیش از 15 سانتی متر باشد، لازم است آرماتور عرضی عمودی نصب شود که عمدتاً به عنوان میله های صاف کلاس AI با قطر 6-8 میلی متر استفاده می شود.

هنگام تقویت پایه نواری، آرماتور عرضی بر اساس محاسبه بارهای اعمال شده در امتداد محور عرضی فونداسیون نصب می شود. نصب آرماتورهای عرضی ایجاد ترک در بتن را محدود می کند و میله های طولی کار را در موقعیت طراحی ثابت می کند. بهتر است آرماتورهای عرضی را به قاب ها خم کرده و آرماتورهای طولی را در داخل این قاب ها نصب کنید.

فاصله بین میله های تقویت طولی و زمین تقویت عرضی پایه نوار توسط SNiP 52-01-2003 تعیین می شود:

7-3-4 حداقل فاصله ميلگردهاي آرماتور در كلير بايد بسته به قطر آرماتور، اندازه سنگدانه بزرگ بتن، محل آرماتور در المان نسبت به جهت بتن ريزي، روش انجام شود. تخمگذار و متراکم کردن بتن
فاصله بین میلگردهای تقویت کننده نباید کمتر از قطر آرماتور و کمتر از 25 میلی متر باشد.
تقویت طولی
7.3.6 فاصله بین میله های آرماتور کاری طولی باید با در نظر گرفتن نوع عنصر بتن آرمه (ستون ها، تیرها، دال ها، دیوارها)، عرض و ارتفاع مقطع عنصر و نه بیشتر از یک مقدار در نظر گرفته شود. که مشارکت موثر بتن در کار، توزیع یکنواخت تنش‌ها و تغییر شکل‌ها در عرض بخش عنصر و همچنین محدود کردن عرض شکاف بین میلگردهای تقویت‌کننده را تضمین می‌کند. در این حالت ، فاصله بین میله های تقویت کننده کار طولی نباید بیش از دو برابر ارتفاع مقطع عنصر و بیش از 400 میلی متر باشد و در عناصر خطی فشرده خارج از مرکز در جهت صفحه خمشی - بیش از 500 میلی متر نیست.
تقویت عرضی
7-3-7 در المان های بتن مسلح که در آنها نیروی عرضی فقط توسط بتن قابل جذب نیست، طبق محاسبات، آرماتور عرضی باید با پله ای بیش از مقداری نصب شود که از گنجاندن آرماتور عرضی در سازند اطمینان حاصل کند. توسعه ترک های مایل. در این حالت، مرحله تقویت عرضی نباید بیش از نیمی از ارتفاع کار بخش عنصر و بیش از 300 میلی متر انجام شود.

همچنین هنگام تقویت فونداسیون نواری باید به خاطر داشت که آرماتور باید 8-5 سانتی متر از لبه های قالب و سطح بالایی بتن ریزی فاصله داشته باشد.

اتصال میله های تقویت کننده فردی با استفاده از یک سیم بافندگی و یک قلاب بافندگی ویژه انجام می شود. جوشکاری فقط اتصالاتی که حرف "C" را در علامت گذاری دارند مجاز است، به عنوان مثال، A500C.

طرح های تقویتی برای گوشه ها و اتصالات پایه نواری

برای تقویت گوشه ها و اتصالات، آرماتور کلاس AIII باید خم شود. اگر تقویت گوشه های فونداسیون با میله های جداگانه آرماتور طولی انجام شود، تقویت گوشه ها با یک تقاطع ساده آرماتور مجاز نیست.

فونداسیون یکپارچه باید یک قاب فضایی صلب باشد و این تنها با تقویت مناسب گوشه ها و اتصالات فونداسیون امکان پذیر است.