کوره های خانگی برای مصارف مختلف

از زمان های قدیم در خانه های روستایی به عنوان منبع اصلی گرما استفاده می شده است. برای ساختمان های کوچک، این کاملا کافی بود. با این حال، با گذشت زمان، مساحت ساختمان های مسکونی افزایش یافت و اجاق گاز دیگر نمی توانست دمای راحت را در همه اتاق ها حفظ کند. بنابراین در ساختمان های بزرگ ساخت کوره های آجری با آبگرمکن توجیه پذیر شد. و حتی با توسعه سیستم های گرمایش صنعتی، این گزینه در تقاضا باقی ماند.

مزایای ترکیب این دو سیستم

بخاری سنتی شامل یک محفظه احتراق، رنده، تشت خاکستر و کانال های خروج دود است. تمام ویژگی های یک اجاق گاز روسی آشنا برای هر روستایی شناخته شده است. کوره-دیگ های مدرن از نظر بصری عملاً تفاوتی ندارند.

اما آنها ویژگی های متفاوتی دارند:

1. یک اجاق گاز معمولی روستایی در یک ساعت کار تمام عیار می تواند کمی بیش از 6500 کیلوکالری گرما تولید کند. این انرژی برای ایجاد یک میکروکلیم راحت در یک خانه کوچک کافی است. به عنوان مثال، این روش گرمایش برای دادن مناسب است.
2. اگر دیگ آب نصب کنید، عملکرد آن 2.5 برابر بیشتر خواهد بود. به طور طبیعی، مساحت اتاق گرم شده نیز به نسبت افزایش می یابد. مقدار سوخت سوزانده شده یکسان است. و صرفه جویی با بهبود انتخاب گرما به دست می آید. یعنی - گازهای گرم کمتری در جو منتشر می شود.
3. آنچه در ادامه می آید نکته بسیار مهمی است. اگر سیستم گرمایش کانوکشن (کوره) و آب (دیگ بخار) را ترکیب کنید، راندمان چندین برابر افزایش می یابد. واقعیت این است که وقتی هر دو سیستم در حال اجرا هستند، عملکرد آنها خلاصه می شود. به عبارت دیگر، پشت سر هم از دو روش گرمایشی حدود 21000 کیلوکالری در ساعت کار تولید می کند. این برای گرم کردن حدود 300 متر مربع فضای زندگی کاملاً کافی است.
4. جنبه مثبت این روش تامین گرما در دسترس بودن حامل های انرژی است. در بیشتر موارد از هیزم یا ترکیب آنها با زغال سنگ استفاده می شود. هزینه این نوع سوخت ها پایین است و تهیه آنها چندان دشوار نیست.
5. فر نیازی به گرم کردن دائمی ندارد. سوخت 2 بار در روز گذاشته می شود. بدون توجه به دمای خارج از پنجره، یک میکروکلیم راحت در خانه ایجاد می شود.
6. اگر راندمان یک اجاق گاز سنتی حتی به 50٪ هم نمی رسید، نسخه ترکیبی آن به 85٪ می رسد. و برای گرمایش چوب، این تقریبا یک شاخص ایده آل است.
7. قیمت مواد پایین است. هزینه معمولاً به دلیل کار نصب تشکیل می شود.

معایب گرمایش کوره

کوره آجری با دیگ گرمایش آب نه تنها در خانه های روستا، بلکه در ساختمان های نخبگان حومه نیز نصب می شود. اغلب اوقات، نه تنها وظایف کاربردی، بلکه کارهای تزئینی را نیز انجام می دهد.

در عین حال، عملکرد آن با رعایت برخی الزامات ایمنی و مراقبت همراه است:

• سیستم نیاز به نظارت مداوم انسانی دارد. و نکته فقط در بارگیری سوخت نیست، بلکه در تمیز کردن ظرف خاکستر نیز هست.
• توجه ویژه باید به دریچه های کانال دود شود. قبل از روشن کردن اجاق، باید از باز بودن آنها اطمینان حاصل کنید.

چنین سیستم هایی فقط در زمستان قابل استفاده هستند. در روزهای گرم تابستان، استفاده از اجاق گاز برای پخت و پز توصیه نمی شود. در این صورت بهتر است از یک منبع جایگزین انرژی حرارتی استفاده کنید.

قبل از ساخت و ساز، شما باید یک طرح دقیق و برنامه کاری تهیه کنید.

کوره ها و دیگهای گرمایش ساخته شده توسط صنعتگران، به عنوان یک قاعده، از شرایط اضطراری محافظت نمی شوند. هر گونه گرمای بیش از حد می تواند مشکلات جدی ایجاد کند که پس از آن نیاز به تعمیر خواهد بود.

یک شعله باز دارای دمای کافی بالا است که به تدریج یکپارچگی دیواره های دیگ بخار را نقض می کند. دیر یا زود باید تغییر کند. و برای حذف مبدل حرارتی، باید بخشی از سنگ تراشی را جدا کنید.

یک سیستم خانگی را می توان با ارائه یک پمپ برای گردش اجباری و کنترل فشار خودکار بهبود بخشید. فقط در مرحله طراحی لازم است یک متخصص با تجربه در حل چنین مشکلاتی درگیر شود.

نصب دیگ بخار

در اجرای طرح های ایجاد سیستم گرمایش ترکیبی، توجه به برخی ویژگی ها حائز اهمیت است. کوره های آجری با گرمایش آب گزینه های زیادی دارند که هر کدام از نظر مواد، نوع عنصر اصلی و سایر تفاوت های ظریف متفاوت است.نادیده گرفتن الزامات فنی و ساختمانی لزوماً منجر به رد کل کار می شود.

دیگ باید به طور کامل در کوره قرار گیرد. با این حال، در عمل موقعیت هایی اتفاقی وجود دارد که بخشی از مبدل حرارتی در خارج از اجاق گاز قرار دارد. این غیر قابل قبول است، زیرا وظیفه اصلی گره گرم کردن مایع خنک کننده است. دیگ بخار با حرف "P" از لوله یا ورق آهن ساخته شده است. تمام عناصر آن توخالی هستند و برای استخراج گرما طراحی شده اند.

نصب کوره

لوله ها ترجیح داده می شوند. منطقه همرفتی بزرگ تری دارد و اجازه می دهد شعله برای پخت غذا به اجاق گاز برسد. علاوه بر این، باید به موارد زیر توجه شود:

• ابعاد. به نظر می رسد که به یک محصول عظیم نیاز است که بتواند آب زیادی را گرم کند و گرما را برای یک ساختمان با اندازه مناسب فراهم کند. اما اینطور نیست. خود دیگ در ابعاد بسیار کم ساخته شده است - 75 * 50 * 30 سانتی متر (طول، عرض، ارتفاع). سطح همرفت چنین دستگاهی برای گرم کردن خانه تا 200 متر مربع کافی است. نصب پمپ برای گردش اجباری مایع خنک کننده بهره وری را تا 50٪ افزایش می دهد.
• دیگ بخار. شکل آن به گونه ای طراحی شده است که سطح گرم شده تا حد امکان بزرگ باشد. نصب آن در مرکز محفظه احتراق بسیار مهم است. این تنها راه برای دستیابی به راندمان بالای گرمایش آب است.
• ویژگی های خاص بین دیواره های کوره و سطح دیگ باید فاصله کمی باقی بماند. فاصله بهینه 5 میلی متر در نظر گرفته می شود. برای تراز کردن حرکت آزاد فلز در طول انبساط حرارتی کاملاً کافی است.

خطوط تامین گرمای خروجی و ورودی کاملاً مطابق با قوانین فیزیک انجام می شود. از روی نیمکت مدرسه مشخص است که نهرهای گرم به سمت بالا می روند و آب های سرد همیشه پایین می روند. بنابراین، لوله تامین کننده آب گرم به خانه همیشه به دیگ بخار در نقطه بالا و کانال با "بازگشت" - در پایین ترین نقطه مجاور است. این ترتیب تجمع بخار داغ را که تهدیدی جدی برای یکپارچگی سیستم است، از بین می برد.

اصل آجرکاری

سازندگان اجاق گاز برای مدت طولانی از احترام شایسته ای برخوردار بوده اند. استادان صنعت خود اجاق هایی با دیگ گرمایش ایجاد می کنند که همیشه دارای "کشش" خوب و سطح یکنواخت گرم شده است.

چندین قانون کلی وجود دارد که همه کارشناسان بدون استثنا از آنها پیروی می کنند:

• محفظه های احتراق از مواد نسوز ساخته شده اند. آتش باز می تواند به راحتی به آجر و حتی سنگ معمولی آسیب برساند.
• شما نباید با گذاشتن دیوارها در یک چهارم آجر در مصالح صرفه جویی کنید. این امر قابلیت اطمینان و پایداری کل سازه را کاهش می دهد.
• لازم است به دقت بر سفتی درزها نظارت شود. هر شکافی متعاقباً باعث عبور مونوکسید کربن می شود که برای زندگی ساکنان خانه خطرناک است.

گاهی اوقات صاحبان خانه با تجهیز اتاق های جداگانه برای گرم کردن و پخت و پز در تابستان به ترفند کوچکی متوسل می شوند. این یک راه حل کاملا موجه است که به شما امکان می دهد در فصل گرم در سوخت صرفه جویی کنید.

پست های مشابه